Amanda Schoorl

Perfecte Imperfectie

Soms zit het perfecte in de imperfectie. Nog een paar dagen te gaan en ik kijk al over mijn schouder naar de maand mei. Waar ik met veel liefde en passie mij net hardlopen heb ingezet om geld op te halen voor MS-Research. 

Waar mijn doelstelling was 50KM in een maand, werd dat 50KM in één week. Waar ik dacht maximaal €150,- op te halen, werd er maar  liefst bij elkaar €707,- gedoneerd. 

En… zit ik nu op de 90 kilometer in totaal!! 

Doelen stellen, voorbij gaan, bijstellen. Waar ligt de grens als je in het vermogen bent zelf deze aan te geven, terwijl anderen een grens lichamelijk opgelegd wordt. Ik realiseer mij dat elke keer weer. 

Daarom is soms de Pefecte imperfectie, de inzet, de passie, het proberen, de aanmoediging, het vallen en opstaan, eigenlijk alles waar het uiteindelijk om draait. 

Liefs, 

Amanda 💕

#theMay50K#beweegMSdewerelduit# #the_may_50k_nederland.

2x5 is 10!

5 KM erbij!

Vandaag een klein rondje, een 5 KM, omdat elke stap er één is en ik ondanks een volle dagplanning een gaatje vrij zag om te lopen. Zonnetje scheen, terwijl ik regen had verwacht, dat is dan al een cadeautje. 

Dinsdag had ik weer wat airmiles gelopen. Nu in eigen land weer beide benen op de grond. We hebben nog even tot het einde van de maand. Ik zie de kilometers in ons team “Runners on the Rocks” stijgen en stijgen! 

Op het pad waar ik loop zie ik twee oudere dames, de rechter loopt met een rollator, stap voor stap, de linker dame loopt heel voorzichtig met haar twee handen op haar rug. Het ziet er moeizaam en pijnlijk uit. 

Lopen op eigen kracht is niet altijd vanzelfsprekend. Bijna “durf” ik er niet voorbij te gaan in mijn tempo, ik moet er niet aan denken, dat je dit niet meer kan zegt een hardloopstemmetje in mij. 

Met een gevoel van vrijheid loop ik verder en ben dankbaar en blij met weer 5 KM erbij en… dat ik geld mag ophalen voor zo een mooi doel als MS-Research. 

Amanda 💕

Waar werelden samenkomen in de stad Amersfoort

Waar werelden samenkomen in de stad Amersfoort

Rugzakje met water mee en gaan. Mijn challenge bereikt, 50KM! Een challenge zou voor mij geen challenge zijn als ik niet verder ga, zonder nog te weten met hoeveel kilometers ik de maand mei zal uitlopen. 

Mijn benen voelen zwaar vandaag, als ik denk aan de mensen met MS weet ik dat ik niet zal klagen. Dit is tijdelijk. Met opgeheven hoofd naar de zon gericht laat ik emoties en gedachten in de schaduw achter mij. 

De route naar de binnenstad van Amersfoort kies ik en dat is al een beloning op zich. De prachtige stadsmuur en Koppelpoort! Ineens word ik toegezwaaid, een vriendinnetje van vroeger. Op de hoek van de straat kletsen we een paar jaar bij. 

Dan ineens zie ik Herman aan de overkant, het hondje uitlaten. Hij doet al vier jaar mee met de 59k May Challenge  en dankzij hem ben ik bij het team gekomen “Runners on the Rocks” Herman zelf maakt ook de ziekte MS van dichtbij mee in de familie en weet ook als geen ander wat deze ziekte met iemand kan doen… 

Ondertussen zien we een hardloper voor de tweede keer voorbij komen, hij kijk meer op zijn mobiel dan dat hij om zich heen kijkt. Ik kan het niet laten hem aan te spreken en aan te moedigen, als zijn lopen veranderd in stapvoets. Hij blijkt uit Colombia te komen en is in Amsterdam, waar hij niet echt geniet van de andere stofjes en middelen die daar in overvloede aanwezig is, maar juist op zoek is naar mooie hardlooproutes in een mooie stad. 

Natuurlijk laat ik met trots het actie shirt zien en wij vertellen met welk doel wij lopen. Hij luistert aandachtig en na een vriendelijke handshake vervolgt hij zijn culturele hardloop route op ons advies richting Koppelpoort. 

Herman en ik kletsen nog even en ook hij is goed bezig met de challenge, we houden de positieve teamspirit hoog. Na nog even een fotootje vervolg ik mijn weg. 

Ik geniet van het stadspark dat zo mooi volgroeid is in dit seizoen. Bij de Kei maak ik nog snel een fotootje, heb nog rondgekeken, de vriendelijke hardlopende Colombiaan ben ik niet meer tegengekomen. 

In mijn hoofd had ik graag nog veel meer kilometers willen maken, maar mijn benen begonnen vandaag anders dan normaal, vastbesloten om minimaal 10km te lopen, vervolgde ik mijn route terug. Het nagenieten van weer een 10 erbij! Voor dit mooie doel MS-Research.  

Als ik thuis onze viervoeter Pesto uitlaat, zie ik een dame met een rollator heel moeilijk en langzaam bewegend de weg oversteken, ik herinner mij haar uit de supermarkt, waar ik haar een keer geholpen heb om haar naar huis te brengen, toen het lopen niet meer ging en zij toen nog zonder rollator liep. 

Ze heeft MS…

Liefs, 

Amanda 💕

#theMay50K#beweegMSdewerelduit# #the_may_50k_nederland.

50 km in één week!

Passie. Mijn motto in het leven… 

Vastgebeten in dit doel voor MS-Research geeft dat mijn energie om ook vandaag weer te gaan hardlopen. En het feit dat dit de kilometers zoals vooraf vastgesteld zal sluiten maakt mij enthousiast! Graag wil ik proberen om nog meer geld op te halen. Dacht dat €150,- een mooi bedrag zou zijn, en dan door alle lieve support zit ik nu op bijna €600,- voor MS-Research, zo fijn, wauw!! 

Ik loop voor mijn doen langzaam, maar dat is oké, de balans bewaren, de cadans kwam vanzelf. Onderweg zie ik iets op het fietspad liggen, het blijkt een damesschoen te zijn. Ik kijk om mij heen en leg de schoen op het bankje dat daar staat. 

Verderop zie ik een man met een rollator lopen, denk niet dat de schoen van hem afkomstig is, toch draai mij om, om even terug te lopen, ik had namelijk een plastic zak gezien op zijn rollator van een damesmodewinkel, dus je weet maar nooit. 

Ik vraag hem of hij een damesschoen is verloren, even kijkt hij mij verbaasd aan. Ik leg daarom maar even uit dat iets verderop een damesschoen lag. Hij bevestigde dat hij dat ook had gezien en vulde aan dat het niet van hem was. 

“Lekker aan het hardlopen?” vraagt hij. Hij was niet van het hardlopen, maar deed wel aan sport . Hij draaide een ander weggetje in en ik wenste hem een fijne dag. 

Onderweg veel hardlopers en veel duimpjes omhoog, dat geeft een glimlach en motivatie. Ik stop even bij de 5km en loop dan weer de zelfde weg terug. 

En de schoen? die lag er niet meer. We zullen nooit weten wat nou het verhaal was hierachter. Mijn doel om weer 10km te lopen is behaald en daarmee een euforische staat bereikt van 50 Kilometer in één week!! 

Donatie bedrag is nu bijna €600.- ! Ben van plan om door te gaan, iets met “Wie de schoen past..?”

Ciao, 

Amanda 💕 

https://www.themay50k.nl/fundraisers/amandaschoorl

10 mei 10 kilometer!

“10 mei 10 Kilometer”

Nog met de halve marathon in mijn benen vandaag rustig gelopen. Hoe fijn het voelt om te lopen voor iedereen waarvoor dat niet vanzelfsprekend is. Ik blijf het zeggen… Misschien wel omdat mijn moeder al 32 jaar MS heeft en ik van dichtbij zie hoe het je leven zo kan veranderen. Wetende dat MS voor iedereen weer anders is en “verloopt”

Lopen is vrijheid en hardlopen voor mij helemaal. Met trots liep ik vandaag in het (actie-) rode shirt, weer in mijn eigen stadje. Een rondje bos. Rustig tempo, maar het ging weer zo lekker. 

Twee jonge pupillen van Altis in het bos aangemoedigd, dat hielp, van lopen gingen ze weer terug naar tempo maken en hardlopend verder. Complimenten gaf ik ze en vertelde hen dat ik trots op ze was. Al snel zag ik in de verte het groepje waar ze bij hoorden, ze waren bijna weer bij! Zo leuk om die trotse gezichtjes te zien! 

Zo zie je maar hoe aanmoediging een positieve mooie uitwerking kan hebben. Ik voel dat ook zelf, in de mensen die mij support geven en ook de personen die een donatie doen. Dat geeft een boost en met het goede doel voor ogen geeft mij dat kerosine om door te vliegen over de paden… 

Nooit gedacht dat ik al drie keer boven mijn eerste streefbedrag zou komen, heb het streefbedrag daarom weer hoger gezet. 😉 En dat ik in één week tijd al 40KM van mijn voorgestelde 50K in de maand zou halen is een cadeautje. En het doel MS-research is de strik…

“Yesterday is history, tomorrow is a mystery. Today is a gift, that’s why we call it ‘The Present’

Mooi weekend! 

Ciao, 

Liefs, Amanda 💕

Lopen voor mijn moeder met MS en voor iedereen die deze ziekte heeft.

Zeil op de wind van vandaag…

“Zeil op de wind van vandaag”

Vandaag weer dezelfde route als gisteren hardgelopen. Vanmorgen was er af en toe zon en een sterke aanwezige wind. Ik beklom  een uitkijkpost met het prachtigste uitzicht, zo mooi de natuur hier. Een hoge trap met veel treden heb ik eerst moeten trotseren, realiserend dat zoiets als trap kunnen lopen alles behalve zelfsprekend is als je MS hebt. Ik film het uitzicht, zodat naast mijn moeder ook anderen even aanwezig kunnen zijn via mijn lens dan wel, op deze prachtige plek. 

Mijn route gaat verder en ik loop naar de zee, daar voel ik een gevoel van vrijheid. Het andere “Alleen op de wereld” gevoel. Het brede strand, de mooie golven, niemand te zien hier. Het zand wacht op mijn voetstappen, die als afdruk slechts even te zien zullen zijn. 

De wind neemt mij mee, wind in de rug maakt het lopen nog gemakkelijker. Ik geniet, maak fotootjes, neem de mooiste schelpjes mee en dan besluit ik gewoon door te rennen. Tenslotte ben ik bezig met de 50K May Challenge en stuur ik alle energie naar de deelnemers en ook de mensen die zelf MS hebben. 

Gezond zijn en kunnen lopen is niet vanzelfsprekend. Ik bedenk ter plekke een plan dat verder hardlopen heet en loop alleen op het hele strand gedurende 5 kilometer, voorbij Bergen ben ik. 

Als er 10 km op mijn teller staat weet ik dat ik nog terug moet. Ik voel mij goed en sterk en ga deze uitdaging met mijzelf aan. De wind is sterk en heb ik vol tegen al die kilometers terug. Zwaar, maar opgeven is geen optie, genietend ga ik bij het strandhuisje weer omhoog om meer beschut de laatste 5 km door de duinen te lopen. 

Ik voel dat mijn missie behaald gaat worden. Zware laatste kilometers maar vastberaden in deze mooie natuur. Dan klik ik mijn teller op stop en shinen gewoon even 21 kilometers op mijn teller. 

De woorden op het bankje resoneren na en deze wijze les nam ik vandaag heel letterlijk.. Het was immers de wind die mij stuurde, mij sneller liet lopen en mij uitdaagde, het was de route die ik volgde, zonder vooraf te weten. Het was de wind waarop ik zeilde vandaag….

Ciao, 

Liefs, Amanda 

De eerste 10km! “The waves of Life”